Unieke chat scene

VPRO Gids, 13 mei 2006 – Rick de Gier

(…) Filmmaker Eric Oosthoek stuitte in de krant op een mooi gegeven voor een telefilm. Het resultaat Kilkenny Cross is een rustige coming-of-age-film geworden met een unieke chatscene.
Eric Oosthoek: ‘In de Volkskrant stond een bericht over een jongen in Amerika die toevallig op internet had ontdekt dat zijn vader, die naar zijn beste weten overleden was, nog leefde en naar hem zocht. Op basis daarvan hebben we bij de Ikon wat ideeën voor een verhaal op een A4’tje gezet en daarmee ben ik naar Hugo Heinen gestapt, een scenarist met wie ik in de afgelopen vijfentwintig jaar al heel veel heb samengewerkt. Samen hebben we het verhaal verder uitge­werkt, al heeft hij al het échte schrijf­werk gedaan.’
Wat was er zo filmisch aan dit bericht?
‘Voor mij persoonlijk moet televisie­drama gaan over de psychologie van de mensen die in het centrum van het verhaal staan. Ik vond dit een gegeven dat meteen tot de verbeelding spreekt en waarin je je meteen kunt inleven. Je vraagt je af hoe dat verder gaat, wat er gebeurt wanneer die jongen ontdekt dat zijn vader nog leeft. Zelf deed ik dat in ieder geval wel. We hebben ons bewust alleen gefocust op de psycho­logische kanten van het verhaal, niet op de details met de politie en zo.’
Waarom is de hoofdpersoon verslaafd aan het spel Magic The Gathering?
‘Als je als hoofdpersoon een jongen van tegen de twintig hebt, ga je ver­zinnen welke karakteristieken hij heeft. Ie­mand die intensief bezig is op internet heeft daar een reden voor nodig. Het zegt ook iets over het fanatisme waarmee hij zich in dingen stort.
Dat internetgegeven culmineert in een mooie chatscene.
‘Een scene waarin zeven minuten niet wordt gesproken, maar alleen gechat. In alle bescheidenheid vind ik dat een unieke scène in de Nederlandse televi­sie. Het werkt vooral dankzij de top­prestaties van hoofdrolspeler Sjoerd Dragtsma en Ariane Schluter, die zijn moeder speelt.’
Ondanks de moderne thematiek heeft de film een opvallend sober uiterlijk.
‘Dat is vooraf geen specifieke keuze ge­weest, maar ik vind het prettig om te horen, want als je naar het huidige te­levisieaanbod kijkt is er in mijn ogen wel erg veel bewegend behang. Ik vind het belangrijk dat een verhaal ergens over gaat en dat je het kunt volgen. Ik zou de stijl zelf eerder als intens om­schrijven. Verder heb je natuurlijk te maken met het budget dat bij een Tele­film hoort, dus je kunt je geen al te gekke dingen veroorloven. Maar ik vind het wel een uitdaging om het daarvoor te doen; ik vind niet dat je het aan de film afziet. We hebben tien dagen op locatie in Ierland gedraaid, en er hebben veel mensen voor een lager bedrag gewerkt dan ze gewend zijn. Ook ben ik ontzettend blij met de Ierse acteur Eoin McCarthy. Dat is een behoorlijk grote naam die met Ken Loach heeft gewerkt en in een James Bond-film heeft gespeeld. Hij wilde eigenlijk helemaal geen screen­test doen, maar toen ik hem in Londen het verhaal kwam voorleggen, heeft hij toch ja gezegd.’
U maakt veel televisiedrama. Zou u niet eens met meer budget willen werken?
‘Qua werkwijze vind ik dat er helemaal niet zoveel verschil is. En het is natuur­lijk hartstikke mooi om je film op een groot scherm te zien, maar ik bereik liever een publiek van vierhonderddui­zend kijkers met een Telefilm dan een publiek van dertigduizend – of in het meest beroerde geval zestienhonderd -met een bioscoopfilm. Ik wil gewoon een mooi verhaal vertellen waar men­sen graag naar kijken. Dat bioscoop­doek is voor mij geen ultieme droom.’ (…)