Een goede cast is de basis van je productie

IKON Krant, Nr. 2, april-mei-juni 2006 – Mirjam Nieboer

(…) Het vertrekpunt voor Kilkenny Cross was een krantenartikel? ‘Jazeker. Tijdens de periodieke brainstorm met mijn programmadirecteur herinnerde hij zich een artikel in de Volkskrant over een Amerikaanse jongen die bij toeval op internet een oproep aantrof over zijn eigen ontvoering: zijn vader zocht hem, terwijl de jongen niet beter wist dan dat de man overleden was. Met een bewerking van die gegevens ben ik naar Hugo Heinen gestapt en hem gevraagd of hij geïnteresseerd was. Heinen is een begenadigd en ervaren scenarioschrijver die een lange historie heeft met de IKON Televisie. Hij was onmiddellijk enthousiast en heeft op basis van dit idee het scenario van Kilkenny Cross geschreven’. Het is een sympathieke “coming-of-age-film” geworden. Misschien te bescheiden? ‘Hugo en ik hebben gestreefd naar relevant televisiedrama dat ergens over gaat. Bescheiden vind ik in dit verband een positieve kwalificatie. Het gaat ons om de relevantie van wat je laat zien. De film vertelt een verhaal over het proces van volwassen worden en dat is iets waar we allemaal – als adolescent of als ouder – mee te maken krijgen’. Televisiedrama dat ergens over gaat? Is dat geen ouderwetse term? ‘Jij zegt het! Ik vind televisiedrama over wat er om ons heen gebeurt met geloofwaardige karakters een voorwaarde voor een goed functionerend publiek bestel. Wij horen een spiegel van de samenleving te zijn’. Hoe was het werken met die twee jonge acteurs? ‘Bijzonder! Zowel Sjoerd als Marielle zijn begaafde en getalenteerde jonge spelers, eigenzinnig en gedreven. Het was een feest om met ze te werken…’ Waarom? ‘Ze hebben een ongelofelijke energie en zijn bereid alles te onderzoeken, willen nog zoveel, dat werkt inspirerend’. Overigens, het werken met ervaren mensen als Ariane, Marcel en Eoin was net zo’n feest! Een goede cast is de basis van je productie. Heb je al reacties op de film gehad? ‘Nee, Kilkenny Cross wordt dit voorjaar uitgezonden en in september 2006 vertoond op het Nederlands Film Festival. Nog even wachten dus…’ (…)

‘De film gaat over échte liefde’

IKON Krant, Nr. 2, april-mei-juni 2006 – Mirjam Nieboer

Interview met Sjoerd Dragtsma

(…) Na gespeeld te hebben in de jongerenserie ‘Cut’ van BNN en de weekendsoap ‘Het Glazen Huis’ is de rol van Jordi in Kilkenny Cross voor Sjoerd Dragtsma zijn debuut in een speelfilm.
Hoe is het genre speelfilm je bevallen? ‘Heel goed! Eindelijk heb je tijd om over een scène te praten, om echt te begrijpen wat je speelt. Het was natuurlijk erg prettig om door Eric Oosthoek geregisseerd te worden.’
Wat vond je van Jordi? ‘Jordi is een jongen die zich zelf heel serieus neemt, die zelden lacht en soms een beetje bot overkomt. Zo ben ik zelf niet. Eric zag tijdens de repetities al snel dat het personage zijn kracht zou verliezen als ik er meer van me zelf in zou leggen. Dus moest ik al mijn sarcasme, humor en charme overboord gooien. Wat ik tof aan de rol vind is, dat Jordi af en toe wat bot en moeilijk reageert, maar dat hij toch sympathiek blijft.’
Wat is je bij gebleven van de draaidagen in Ierland? ‘De rust en veiligheid die er heersten. Ik heb me maar op heel weinig momenten geremd gevoeld. Genant was dat ik op de eerste avond de locals in de pub probeerde bij te houden. Dat resulteerde in een stevige kater op de eerste draaidag!’
Waar gaat de film volgens jou over? ‘Over volwassen worden, over keuzes maken en ook over echte liefde. Jordi moet voor het eerst in zijn leven zelf beslissingen nemen. Tess blijft hem daarin onvoorwaardelijk steunen. Ik hoop dat iedereen die de film ziet, gesterkt wordt bij wat voor hem of haar het belangrijkste is in het leven. Dat vind ik trouwens het allermooist aan film in het algemeen.’
Wat is jouw droom als acteur? ‘Mijn droom is om als filmmaker en acteur dingen te maken voor mensen die daar vervolgens graag naar kijken. Ik heb geen heel grote ambities. Laat mij maar in alle vrijheid dingen doen waar ik achter sta.’ (…)

‘Eric Oosthoeks intense filmstijl’

VPRO Gids, 13 mei 2006 – Rick de Gier

‘Een film met een sterk en emotioneel einde’

(…) Filmmaker Eric Oosthoek stuitte in de krant op een mooi gegeven voor een telefilm. Het resultaat is een rustige coming-of-age-film geworden met een unieke chatscene. Eric Oosthoek: ‘In de Volkskrant stond een bericht over een jongen in Amerika die toevallig op internet had ontdekt dat zijn vader, die naar zijn beste weten overleden was, nog leefde en naar hem zocht. Op basis daarvan hebben we bij de IKON wat ideeën voor een verhaal op een A4’tje gezet en daarmee ben ik naar Hugo Heinen gestapt, een scenarist met wie ik in de afgelopen vijfentwintig jaar al heel veel heb samengewerkt. Samen hebben we het verhaal verder uitge­werkt, al heeft hij al het échte schrijf­werk gedaan.’
Wat was er zo filmisch aan dit bericht? ‘Voor mij persoonlijk moet televisie­drama gaan over de psychologie van de mensen die in het centrum van het verhaal staan. Ik vond dit een gegeven dat meteen tot de verbeelding spreekt en waarin je je meteen kunt inleven. Je vraagt je af hoe dat verder gaat, wat er gebeurt wanneer die jongen ontdekt dat zijn vader nog leeft. Zelf deed ik dat in ieder geval wel. We hebben ons bewust alleen gefocust op de psycho­logische kanten van het verhaal, niet op de details met de politie en zo.’
Waarom is de hoofdpersoon verslaafd aan het spel Magic The Gathering? ‘Als je als hoofdpersoon een jongen van tegen de twintig hebt, ga je ver­zinnen welke karakteristieken hij heeft. Ie­mand die intensief bezig is op internet heeft daar een reden voor nodig. Het zegt ook iets over het fanatisme waarmee hij zich in dingen stort.’
Dat internetgegeven culmineert in een mooie chatscene. ‘Een scene waarin zeven minuten niet wordt gesproken, maar alleen gechat. In alle bescheidenheid vind ik dat een unieke scène in de Nederlandse televi­sie. Het werkt vooral dankzij de top­prestaties van hoofdrolspelers Sjoerd Dragtsma en Ariane Schluter, die zijn moeder speelt.’
Ondanks de moderne thematiek heeft de film een opvallend sober uiterlijk. ‘Dat is vooraf geen specifieke keuze ge­weest, maar ik vind het prettig om te horen, want als je naar het huidige te­levisie-aanbod kijkt is er in mijn ogen wel erg veel bewegend behang. Ik vind het belangrijk dat een verhaal ergens over gaat en dat je het kunt volgen. Ik zou de stijl zelf eerder als intens om­schrijven. Verder heb je natuurlijk te maken met het budget dat bij een Tele­film hoort, dus je kunt je geen al te gekke dingen veroorloven. Maar ik vind het wel een uitdaging om het daarvoor te doen; ik vind niet dat je het aan de film afziet. We hebben tien dagen op locatie in Ierland gedraaid, en er hebben veel mensen voor een lager bedrag gewerkt dan ze gewend zijn. Ook ben ik ontzettend blij met de Ierse acteur Eoin McCarthy. Dat is een behoorlijk grote naam die met Ken Loach heeft gewerkt en in een James Bond-film heeft gespeeld. Hij wilde eigenlijk helemaal geen screen­test doen, maar toen ik hem in Londen het verhaal kwam voorleggen, heeft hij toch ja gezegd.’
U maakt veel televisiedrama. Zou u niet eens met meer budget willen werken? ‘Qua werkwijze vind ik dat er helemaal niet zoveel verschil is. En het is natuur­lijk hartstikke mooi om je film op een groot scherm te zien, maar ik bereik liever een publiek van vierhonderddui­zend kijkers met een Telefilm dan een publiek van dertigduizend – of in het meest beroerde geval zestienhonderd – ­met een bioscoopfilm. Ik wil gewoon een mooi verhaal vertellen waar men­sen graag naar kijken. Dat bioscoop­doek is voor mij geen ultieme droom.’ (…)

‘Coming-of-age-drama en Roadmovie’

Volkskrant, 13 mei 2006

(…) Kilkenny Cross is een degelijke kruising tussen een coming-of-age-drama en een road-movie. Tweede in een succesvolle serie nieuwe telefilms. Tiener (Sjoerd Dragtsma) vertrekt met zijn vriendinnetje op de motor naar Ierland, nadat hij ontdekt heeft dat zijn leven een leugen is. (…)

‘Je zou ervoor naar de bioscoop zijn gegaan’

KRO Magazine, 13 mei 2006 – Fred van Doorn
‘Aanbevolen met vier sterren’

(…) Een van de doelstellingen van Telefilms, Nederlandse speel­films gemaakt voor televisie, is om films te maken die inspelen op actuele maatschappelijke thema’s. Impliciet wordt bedoeld: films die anders niet voor de bioscoop ge­maakt zouden worden, om­dat de thematiek de jeugdige bioscoopbezoeker van tegen­woordig niet zou aanspreken. In het geval van Kilkenny Cross zou daarover getwijfeld kunnen worden, want het verhaal van een tiener die opzoek gaat naar zijn vader van wie hij dacht dat deze dood was, is op z’n minst herkenbaar. De jongen in kwestie, Jordi (Sjoerd Dragtsma), is een zeventienjarige zoals velen. Zoon van een al­leenstaande moeder, Anna (Ari­ane Schluter), die het grootste deel van zijn tijd achter zijn computer doorbrengt. Hij is ver­slaafd aan het spel Magic, waar hij het bijna tot de kwartfinale heeft gebracht. Hij heeft een vriendinnetje, Tess (Marielle Woltring), een schoolverlater die problemen heeft gehad, nu een baantje heeft én een mo­tor. Als Jordi op een avond op Google surft ziet hij een site met zoekgeraakte kinderen en klikt deze aan. Het beeld van een vermist driejarig jongetje dat Jordi O’Hanlon heet, blijkt een jeugdfoto van hemzelf. Vol­ledig in de war belt hij Tess en ze stappen op haar motor om ervandoor te gaan. Eerst wil hij haar niet zeggen wat de reden is van zijn impulsieve gedrag, maar omdat vrouwen in dit soort zaken praktischer en volhardender zijn komt het verhaal eruit. Haar oplossing om met zijn moeder te gaan praten is logisch, maar dat kan hij niet en dan zou er geen drama zijn. Dus vertrekt hij later met Tess naar Ierland om zijn vader te gaan zoeken. Vanaf dat moment breekt Kilkenny Cross uit zijn Nederlandse keurslijf, mede dankzij het Ierse landschap. Kilkenny Cross is het werk van twee ervaren mannen, regisseur Eric Oosthoek en scenarioschrij­ver Hugo Heinen, die naarmate het verhaal vordert een steeds betere grip op hun jonge cast krijgen. Vooral de debuterende Marielle Woltring lijkt een ster in wording. Als ik filmregisseur was, zou ik een film voor haar schrijven. En Ariane Schluter be­wijst opnieuw een van de beste Nederlandse actrices te zijn. Een aangename kijkervaring, Kilkenny Cross.  Je zou ervoor naar de bioscoop zijn gegaan. (…)

TROS Kompas, 13 mei 2006:
‘Goed open einde, aanbevolen met drie sterren’

Veronica Gids, 13 mei 2006:
‘aanbevolen met drie sterren’

AVRO Bode / Televizier, 13 mei 2006:
‘aanbevolen met drie sterren’

‘De telefilm Kilkenny Cross betekent voor Sjoerd Dragtsma (1984) als Jordi het filmdebuut, na rolletjes in de televisieseries Cut en Het Glazen Huis. Naast acteren zingt hij al vijf jaar in het bandje Quinto, waar hij zelf de teksten voor schrijft. Met Kilkenny Cross doet Dragtsma een serieuze poging om eerder als acteur dan als zanger door te breken.’