Eigen wetten wat betreft dramaturgie, enscenering en decoupage

Broadcast Magazine, 24 september 2004 – Dorothee Verdaasdonk

‘Bijzondere cast’

(…) Gebroken Rood van Eric Oosthoek zal in Utrecht in première gaan en komend voorjaar op televisie worden vertoond. Oosthoek, in dienst van de IKON, legde samen met Carel Donck het idee voor Gebroken Rood aan de omroep voor. De IKON was enthousiast en zette haar jaarlijkse dramabudget in. (…) Voor de meeste omroepen is Telefilm een goedkope dramaproductie. Ter­wijl een uur eigen geproduceerd drama 200.000 euro kost, hoeft de omroep ‘slechts’ 113.000 euro aan een Telefilm met een lengte van minstens negentig minuten te beste­den. De rest wordt gefinancierd door het Ministerie van OCW, het CoBO-Fonds en het Stimuleringsfonds. De functie van ‘de televisie’ als co-producent met een eigen verantwoor­delijkheid voor de inhoud werd door geen van de regisseurs als lastig ervaren. (…) Natuurlijk is de manier van vertel­len in een televisiedrama anders dan op het grote doek. Je moet je dan ook ervan bewust zijn dat je het project in eerste instantie voor tele­visie maakt, meent Eric Oosthoek. Televisie heeft eigen wetten wat betreft dra­maturgie, enscenering en decoupage. Ook hij achtte de inbreng van de IKON zinvol, deskundig en niet bemoeizuchtig. (…) De script- en montagefase leidt het meest tot stevige discussies, maar, zegt Eric Oosthoek, de omroepen hebben ook een missie, een taak­stelling in het bestel en willen die zo duidelijk mogelijk in Telefilms tot uitdrukking laten komen. ‘Je komt er altijd uit en die debat­ten zijn juist goed om je aan te spiegelen’, vindt Oosthoek. Omdat omroepen ook altijd kijken naar hun taakstelling (‘waarom juist dit project?’), kan dat leiden tot fric­ties en frustraties bij de makers. Dat dit bij de Telefilms eigenlijk niet gebeurt, heeft zeker te maken met het feit dat alle betrokkenen zich al in de treatmentfase hebben gecommitteerd aan een project en toen al hun eisen/wensen op tafel hebben gelegd, die dan in overleg met elkaar werden afgestemd. De resultaten van de laatste serie Tele­films laat zien dat men er goed is uitgekomen. Het zijn stuk voor stuk interessante producties geworden, met een heel eigen karakter van een aantal uitstekende makers en een grote variëteit aan onderwer­pen. (…) (…) Gebroken Rood heeft een bijzondere cast waarbij opvalt dat allen een keer de Louis d’Or ontvingen voor hun acteerprestaties. (…)

 

Geweld en tegengeweld

Nederlands Filmfestival – Dagkrant, 27 september 2004

(…) Ooit vochten ze tegen het kwaad, voor een betere wereld. Een brute moord brengt hen opnieuw bijelkaar. Wat gebeurt er als je het recht in eigen hand neemt? Als je geweld beantwoordt met tegengeweld? Dat is het thema van de film Gebroken Rood van regisseur Eric Oosthoek. Vier bejaarden vinden het helemaal geen slecht idee: het is immers hetzelfde als ze deden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aanleiding is de brute roofmoord op Marjan, een van de leden uit het groepje van toen. De groep besluit in actie te komen en opnieuw het kwaad te bestrijden. Hoofdpersoon Simon zoekt contact met de onderwereld en ontmoet daar de Slavische Goran die sympathie voor de oude man opvat. Terwijl heden en verleden in elkaar over beginnen te vloeien, ligt het lot uiteindelijk in de handen van Simon. Gebroken Rood is een Telefilm, een Nederlandse speelfilm die wordt gemaakt door onafhankelijke Nederlandse producenten in nauwe samenwerking met de Publieke Omroep. ‘De IKON was aan de beurt voor een film’, vertelt Eric Oosthoek. ‘Ik kende scenarioschrijver Carel Donck al. We wilde een film maken over de teloorgang van normen, waarden en moreel besef. We willen geen boodschap uitdragen, maar wel een zinnig verhaal vertellen en een tegelijk ook een beetje provoceren.  We willen mensen aan het denken zetten. Carel gaat daar als scenarist heel ver in. Dat resulteerde in een spannende, beklemmende film.’ In de hoofdrollen zien we Hans Croiset, André van den Heuvel, Bram van der Vlugt, Kitty Courbois en Dragan Bakema. Oosthoek: ‘Ik ben trots op deze cast. Het merendeel van de spelers is winnaar van één of meer belangrijke acteerprijzen. Sterke acteurs die al langer meedraaien, maar ook spannende, talentvolle nieuwe acteurs waar we nog veel van gaan horen’. (…)

 

‘De Held neemt het Kwaad mee, de Dood in’

Skrien, april 2005 – Dineke de Zwaan

Geweld in Telefilms 2005

Van 7 mei tot 11 juni 2005 zenden de publieke omroepen een nieuwe reeks van zes Telefilms uit op Nederland 3. Telefilms worden doorgaans geacht te reflecteren op actuele maatschappelijke verschijnselen. Een meerderheid van de films gaan dit jaar over geweld in de samenleving. Wat motiveert de makers en hoe verbeelden ze dat? (…) Makers zoals Eric Oosthoek ( IKON), Ineke Houtman (AVRO), en Marcel Visbeen (NPS) hadden allen een budget van 780.000 euro ter beschikking om een dramaproductie van 90 minuten te realiseren. Ze maakten uiteenlopende films waarin het effect van-, en de houding tegenover geweld aan de orde komt. (…) Eric Oosthoek regisseerde Gebroken Rood. Een gewaagd en geslaagd psychologisch drama (scenario Carel Donck) dat de kijker met een vraag achterlaat. Een gepensioneerde leraar Simon, die tijdens de oorlog deel uitmaakte van een verzetsgroep, besluit opnieuw actief te worden, nadat een bejaarde vriendin, die in hun verzetsgroep zat, ‘voor de kick’ vermoord is door twee jonge jongens. In een afscheidsbrief schrijft hij: ‘Ik heb geprobeerd om iemand uit te schakelen die het naar mijn mening niet verdient om te leven’. Nadat hij een aantal moorden heeft gepleegd, en een mislukte moordaanslag is gevolgd, voltrekt zich een schokkend gesprek in een auto. De Servische beroepsmoordenaar die hem van zijn moordwapen voorzag, verklaart zich loyaal met de oude verzetsstrijder. Maar is hij dat ook? Hij vecht tegen moslims, dus zijn Marokkanen ook zijn vijanden. ‘Maar Antillianen natuurlijk ook’, zegt hij. Gaat het de Serviër vooral om macht en overheersing door terreur? Simon laat welbewust een granaat ontploffen, waardoor beide om het leven komen. Het is de plot van een sterke film die de kijker ongemakkelijk achterlaat. Simon´s observaties van onrecht en misdaad zijn helaas ontstellend herkenbaar. Menigeen weet tegenwoordig wat het is om in verlegenheid te worden gebracht, of erger nog, geïntimideerd te worden, dan wel slachtoffer van crimineel gedrag. Simon’s lust om daar op persoonlijke titel tegen te vechten is dan ook uiterst invoelbaar. Maar tegelijk is de confrontatie met dat verlangen beschamend. En het waarom daarvan wordt ingenieus duidelijk gemaakt in de plot waarin Simon de intentie van de Serviër tot categorische moord zonder aanziens des persoons, voor eeuwig uitsluit. Oosthoek: ‘Het idee ging uit van de normvervaging in Nederland. De vreemde manier waarop er met redeloos geweld wordt omgegaan. En de wijze waarop mensen het recht in eigen handen nemen. Voor de scenarist en mijzelf is de persoonlijke confrontatie met redeloos geweld het vertrekpunt geweest van de film. Dat zijn ervaringen die niet in verhouding staan tot de brute moord waar de film mee begint, maar de gevoelens van onmacht en woede die ze veroorzaken zijn wel vergelijkbaar.’ Waarom visualiseerde Oosthoek het geweld zo koel? Oosthoek: ‘Het was een bewuste keuze om het geweld alleen te suggereren. Er wordt geschoten, maar er is geen bloed. Want het gaat om het verhaal. En het gekke is, dat deze manier van visualiseren veel harder aankomt, merkte ik bij proefvoorstellingen. Inderdaad de explosie van de auto was groot heftig en duur. Maar we wisten dat het zo moest. Onze Held neemt het Kwaad mee de Dood in. Nou, dát moet je dus indrukwekkend en heftig laten zien!’ (…)

 

Gewaagd en geslaagd psychologisch drama

Spreekbuis, april 2005 – Dineke de Zwaan

Gevoelens van onmacht en woede

(…) Makers zoals Eric Oosthoek (IKON), Ineke Houtman (AVRO) en Marcel Visbeen (NPS) hadden allen een budget van 780.000 Euro ter beschikking om een dramaproductie van 90 minuten te realiseren. Ze maakten uiteenlopende films waarin het effect van, en de houding tegenover geweld aan de orde komt. (…) Eric Oosthoek regisseerde Gebroken Rood: een gewaagd en geslaagd psychologisch drama (scenario Carel Donck, red.), waarin de gepensioneerde leraar Simon – die tijdens de oor­log deel uitmaakte van een verzetsgroep – besluit opnieuw actief te worden nadat een bejaarde vriendin zomaar door twee jonge jongens vermoord is. ‘Het ging ze niet eens om het geld. Gewoon om de kick! (…) Ondanks alles lopen ze nu vrij rond: maar daar laat ­ik het niet bij zitten. Ik ga het zelf doen’, Nadat hij een aantal moorden heeft gepleegd, en één moord­aanslag mislukt, voltrekt zich een schokkend gesprek in een auto. De Servische beroeps­moordenaar die hem van zijn moordwapen voorzag, ver­klaart zich loyaal met de oude verzetsstrijders. Maar is hij dat ook? Hij vecht tegen moslims, dus zijn Marokkanen ook zijn vijanden, zegt hij. ‘Maar Antilianen natuurlijk ook’, merkt hij op. Simon hoort hem aan en trekt dan de pin uit een gra­naat. De auto waarin ze zitten ontploft. Het is de plot van een sterke film die de kijker ongemakkelijk achterlaat, vanwege de sympathie en identificatie die je met Simons radicale strijd tegen onredelijk geweld en intimiderend gedrag voelt. Oosthoek: ‘Het idee ging uit van de normvervaging in Nederland. De vreemde manier waarop er met redeloos geweld wordt omgegaan. En de wijze waarop mensen het recht in eigen handen nemen. Voor de scenarist en mijzelf is de per­soonlijke confrontatie met redeloos geweld het vertrekpunt geweest van de film. Dat zijn ervaringen die niet in verhou­ding staan tot de brute moord waar de film mee begint, maar de gevoelens van onmacht en woede die ze veroorzaken zijn wel vergelijkbaar.’
De hoogte van het budget beïnvloedde de vormgeving niet, vertelt hij. ‘Dat komt omdat we films maken, die ergens over gaan. Het gaat ons er primair om dat er goed gespeeld wordt.’ Geweld verfilmt hij tamelijk koel. Oosthoek: ‘Het was een bewuste keuze om het alleen te suggereren. Er wordt gescho­ten, maar er is geen bloed. Want het gaat om het verhaal. En het gekke is, dat deze manier van visualiseren veel harder aan­komt, merkte ik bij proefvoorstellingen. Inderdaad, de explo­sie van de auto was groot, heftig en duur. Maar we wisten dat het zo moest. Onze Held neemt het Kwaad mee de dood in. Nou, dát moet je dus indrukwekkend en heftig laten zien!’ (…)

 

‘Bij vlagen aangrijpende film’

Checkpoint, april 2005

(…) Gebroken Rood is een bij vlagen aangrijpende film, waarin heden en verleden op inventieve wijze met elkaar vervlochten zijn. Met name oudere kijkers zullen getroffen worden door het overtuigende spel van hoofdrolspeler Croiset, maar ook door de bijrollen van André van den Heuvel, Kitty Courbois en Bram van der Vlugt. De film is af en toe wel een beetje traag en de scène waarin de verdachte drugshandelaar in de rechtszaal de aanklager aanvalt doet een beetje potsierlijk aan. Maar het onverwacht krachtige einde van de film maakt veel goed. (…)

 

Geloofwaardig verhaal

Spits, 28 april 2005

(…) Het spits wordt afgebeten door Gebroken Rood van regis­seur Eric Oosthoek en scena­rioschrijver Carel Donck. De film opent met een afschuwe­lijke scène waarin een oude vrouw in haar eigen huis door twee doorgedraaide nozems wordt vermoord. Haar vrien­den zijn verdrietig, maar ook woedend: door een vormfout lopen de daders al weer vrij rond. De drie mannen en een vrouw, die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet za­ten en dus met wapens kunnen omgaan, besluiten de daders zelf te grazen nemen. En als ze dan toch bezig gaan, zijn er nog wel wat mensen die door een falend rechts- systeem onterecht in vrijheid van hun leven genieten. Bejaarden die een moordcommando opzetten: het klinkt eerder komisch dan realistisch. Het knappe van de acteurs – onder wie Kitty Courbois en Hans Croiset – en de regisseur is dat het verhaal toch geloofwaardig overkomt. Door de aanslag op hun vriendin worden de vrienden herinnerd aan hun verzetsverleden: zestig jaar geleden durfden ze zich tegen de vijand te verzetten, zijn ze daar nu soms te laf voor? Nee, dus. Dat de afloop niet anders dan tragisch kan zijn, laat zich raden. (…)

 

‘Cast zegt alles met één oogopslag’, aanbevolen met drie sterren

Veronica Magazine, 2 mei 2005

‘Ingehouden acteerwerk’

VARA TV Magazine, 4 mei 2005 – Clementine van Wijngaarden en Chris Buur

(…) Wanneer een van hen wordt vermoord door twee zin­loos-geweldplegers, besluiten leden van een voormalige ver­zetsgroep, inmiddels aardig op leeftijd, dat ze net als toen weer het recht in eigen hand moeten nemen: ze openen de jacht op de daders en op willekeurig ander tuig dat de samenleving in gevaar brengt. Het idee is een voltreffer, omdat het thematisch zo rijk is: de merkwaardige nostalgie naar de oorlog, belaagde oude­ren in de huidige samenleving en frustraties over het rechtssy­steem, om een paar stevige the­ma’s te noemen. Maar gelauwerd scenarist Donck lijkt het een beetje als een haastklusje te heb­ben opgevat. Alle complicaties die deze eigenrichting-eenheid met zich meebrengt, worden wel even aangestipt, maar blijven hangen in een paar zinnetjes. Met als gevolg dat de personages een bijna irritant gebrek aan inzicht en gedachteworstelingen over hun nogal vergaande plan aan de dag leggen. Dat had misschien goed gewerkt in een zwarte komedie, omdat je de nogal grote stap­pen die worden genomen bin­nen het kader van een absurd universum wel zou accepteren. Maar het is de oudjes ernst en, erger nog, ze lopen met een uitgestreken gezicht door alle geheime afspraakjes op het sta­tion, verstopacties achter een potplant en pogingen om bij de onderwereld een pistool te bemachtigen, alsof dat alledaag­se bezigheden zijn. Allemaal meesters van het ingehouden acteerwerk, maar hier had het wel iets emotioneler gemogen. En dan helpt het ook niet erg dat Oosthoek er zo’n loom kwaliteitsdramatempo in aan­brengt. (…)

 

‘Sterk spel van de acteurs en krachtig einde’

VPRO Gids, 6 mei 2005

(…) Gebroken Rood heeft gebreken (tempo, motivatie personages), maar de thematiek van eigenrichting door ogenschijnlijk uitgebluste ouderen is geniaal. Immers: ‘fout is fout’. Quote: ‘Was het maar oorlog, dan konden we weer in het verzet’.

 

Gebroken Rood : ernstig geweld, grof taalgebruik en veel positieve reacties…

EO Visie, 6 mei 2005

(…) De film Gebroken Rood is een thriller over een groep verzets­mensen uit de Tweede Wereldoorlog die tot op hoge leeftijd nog contact met elkaar heeft. Als Marianne, één van hen, bij een brute roofmoord om het leven komt, nemen enkele ka­meraden van toen het recht in eigen hand. Het gaat al gauw niet meer alleen om de moor­denaars van Marianne. Er moeten meer mensen ‘uitgescha­keld’ worden die gevaarlijk zijn voor ons land. De groep reageert hier verdeeld op. Kun je de ‘overzichtelijke’ oorlog van toen zomaar vergelijken met de problematische maatschap­pij van nu? Dan komen er heel wat drugsbaronnen, plegers van zinloos geweld en andere onverlaten in aanmerking om uit de weg geruimd te worden. Simon koopt een moordwa­pen van een crimineel uit de Balkan, die hem met raad en daad terzijde staat en zelfs een moord van hem overneemt. Hij wil uiteindelijk van Simon weten wat hem drijft. Als hij hoort van het plan om mensen uit te schakelen die het land in ge­vaar brengen, spreekt dat hem erg aa. Dat deed hij in Bosnië immers ook. Deze uitspraak schokt Simon en confronteert hem met de keerzijde van de weg die hij is ingeslagen. De film is bedoeld om mensen aan het denken te zetten over de omgang met discri­minatie, agressie en redeloos geweld in onze samenleving. Dat gebeurt in Gebroken Rood op een confronterende ma­nier. Er komt ernstig geweld in voor en het taalgebruik is soms grof. De film is eerder vertoond op het Nederlands Film Festival in Utrecht. Er waren toen veel positieve reacties van ex-­verzetsmensen, oorlogsslacht­offers en slachtoffers van rede­loos geweld. (…)

 

‘Beklemmende thriller’

NCRV Gids, 6 mei 2005

‘Oosthoek actueler dan hij kon weten toen hij de film vorig jaar voltooide’

(…) Wat gebeurt er als mensen het recht in eigen hand nemen? Dat is de cen­trale vraag in de thriller Gebroken Rood, de eerste van een nieuwe reeks ’telefilms’ (speciaal voor televisie gemaakte speelfilms). Simon, gepensioneerd leraar, was tijdens de oorlog lid van een ondergrondse verzetsgroep. Als een van de leden in 2004 het slachtoffer wordt van een brute roofmoord, besluiten de anderen opnieuw het kwaad te bestrijden. ‘We hebben de oorlog gewonnen, maar onze vrijheid verloren’, zegt een van hen. Terro­risten die aanslagen plannen en vrijgelaten worden (Eric Oosthoek is actu­eler dan hij kon weten toen hij de film vorig jaar voltooide) en drugsbaron­nen en mensensmokkelaars die ongestraft hun gang kunnen gaan: de inmiddels bejaarde verzetshelden vinden dat het recht niet meer functio­neert en voelen het als hun plicht zelf in actie te komen. Die overtuiging delen ze echter niet allemaal en dat leidt tot interessante discussies. Heden en verleden vloeien in elkaar, waardoor je niet onder de vraag uit komt wat je zelf in zo’n situatie zou doen. Oosthoek werpt in deze thriller interessante vragen op door de gewone man koelbloedig te laten moor­den.

 

Film van de Week: aanbevolen met vier sterren!

 

‘Mooi traag geregisseerd’

NCRV Gids, 6 mei 2005

Citaat uit een interview met Bram van der Vlugt: ‘Samen met collega’s-oude-rotten-in-het-vak als Hans Croiset, Kitty Courbois en André van den Heuvel is Van der Vlugt deze week te zien in Gebroken Rood, de eerste telefilm van dit seizoen. In de film, met een mooi soort traagheid geregisseerd door Eric Oosthoek, komt een verzetsgroep uit de Tweede Wereldoorlog na de gewelddadige dood van een van hen weer bij elkaar. In Gebroken Rood wordt een brug geslagen tussen het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog en de huidige discussie over de teloorgang van waarden en normen. ‘Was het maar oorlog’, verzuchten ze na de begrafenis, ‘dan konden we weer in het verzet.’ Deze opmerking is het begin van een nieuwe strijd tegen het kwaad. Omde jeugd een ‘lesje te leren’ neemt de verzetsheld van weleer het recht in eigen hand. Of dat nu de juiste weg is…?’

 

‘De crème de la crème van de Nederlandse acteerwereld’

KRO Studio, 6 mei 2005

Eigen rechter spelen…

(…) ‘Was er maar weer oorlog, konden we weer in het verzet’, verzucht Daan (André van den Heuvel) als hij met zijn vrienden de begraafplaats afloopt. Ze hebben zojuist afscheid genomen van Marian (Truus Dekker), een oude vriendin die in de oorlog met hen tot een ondergrondse verzetsgroep behoorde. De vrouw is in haar woning op brute wijze vermoord door twee inbrekers die weliswaar zijn gearresteerd, maar wegens gebrek aan bewijs inmiddels alweer vrijgelaten. Wanneer Daan besluit het recht in eigen hand te nemen, laat Simon (Hans Croiset) zich overhalen mee te doen. Hij was vroeger de geliefde van Marian en voelt zich geroepen haar te wreken nu de rechtsstaat het laat afweten. Dat is het uitgangspunt van de telefilm Gebroken Rood, gebaseerd op een thriller van Eric Oosthoek. De crème de la crème van de Nederlandse acteerwereld is vertegenwoordigd. (…)

 

Dicht bij de werkelijkheid

Gooi en Eemlander, 7 mei 2005

(…) Ook de film waarmee de reeks vanavond aftrapt, Gebroken Rood van regisseur Eric Oost­hoek en scenarist Carel Donck, staat dicht bij de werkelijkheid. Nadat twee gedrogeerde pubers een bejaarde vrouw met grof geweld beroven en ombrengen, komt op de begrafenis de ver­zetsgroep waarvan het slachtof­fer in de oorlog lid was weer bijeen. Pratend over de brute dood van hun medestrijdster besluiten de resterende leden de verharding van de wereld niet meer te pikken. Als de jonge moordenaars door een vormfout weer vrij rondlo­pen, nemen de oud-verzets­strijders het recht in eigen hand. Ze vinden dat ze zestig jaar geleden anders voor niets hebben gevochten. Na één ge­slaagde afrekening loopt echter alles fout, en blijkt er een doos van Pandora te zijn geopend die niet meer dicht wil. Hoofd­persoon Simon (Hans Croiset), een eenzame en verbitterde oud-leraar, komt daardoor te staan voor de ultieme keuze tussen goed en fout. (…)

 

Dichtbij de werkelijkheid

Het Parool, 7 mei 2005

(…) Voor wie het drama in films graag klein en persoonlijk heeft, is de lichting 2005 van Telefilm mogelijk een tegenvaller. Wie niet vies is van ‘grote’ thema’s, zit goed bij de zes nieuwe producties van onafhankelijke producenten en de publieke omroepen, waarvan de eerste vanavond is te zien. In deze nieuwe, zesde reeks hebben maatschappelijke verharding en breed gedragen angsten de overhand. Ook deze eerste film staat dichtbij de werkelijkheid. Nadat twee gedrogeerde pubers een bejaarde vrouw met grof geweld hebben beroofd en omgebracht, komt op de begrafenis de verzetsgroep waarvan het slachtoffer lid was weer bijeen. De leden besluiten de verharding van de wereld niet meer te pikken. (…)

 

Fraaie film, aanbevolen met drie sterren

TROS Kompas, 7 mei 2005

(…) Fraaie film die je aan het denken zet. Nadat twee tieners een oude vrouw hebben vermoord en door een vormfout gewoon vrij rondlopen, knapt er iets bij de bejaarde vrienden van het slachtoffer. (…) Ze besluiten, net als in hun verzetstijd, in actie te komen en voor eigen rechter te gaan spelen.Op de muur van een van hen hangt een lijst vol kandidaten zonder wie de wereld beter af zou zijn. Heel sprekend is de scène waarin een man in kamerjas,onder toezicht van zijn parkietje, een moord op een advocaat beraamt. De oudgedienden voelen zich goed in hun nieuwe rol, al blijven ze wel steeds twijfelen.
Kan dit wel? Als kijker blijf je met dezelfde twijfel zitten’ (…)

 

Modern verzet in Gebroken Rood:
thriller met een boodschap

IKON Krant, april-mei-juni 2005

(…) Een gesprek met Eric Oosthoek, eindredacteur drama van de IKON.
Is het verhaal van Gebroken Rood geïnspi­reerd op persoonlijke ervaringen? ‘Voor Carel Donck, die het scenario schreef, is een confrontatie met redeloos geweld het ver­trekpunt geweest voor het verhaal van de film. Ook in mijn eigen leven heb ik met beroving en brandstichting te maken gehad. Dat soort zaken staat weliswaar niet in verhouding tot de brute moord waar de film mee begint, maar de gevoelens van onmacht en woede die ze veroorzaken zijn wél vergelijkbaar.’
Jullie vertalen die persoonlijke ervaringen naar een verhaal over ex-verzetsmensen die de verkwanseling van normen en waarden in onze samenleving niet meer accepteren en zelf voor rechter gaan spe­len. Kan een dergelijke uitvergroting eigen­lijk wel? ‘Daar gaat het nou juist om. Dat is de kern van relevant televisiedrama. Gebroken Rood wil een handvat zijn voor een discussie over wat er in de samenleving leeft ten aanzien van zaken als normen en waarden en fatsoen tegenover dis­criminatie, agressie en redeloos geweld.’
Televisiedrama met een boodschap? ‘Gebroken Rood is spannend drama dat ergens over gaat. De IKON wil met derge­lijke films signalen en onderstromen uit de samenleving zichtbaar maken. Inhoudelijk wordt het televisieaanbod steeds schraler, zeker als het om fictie gaat. Natuurlijk moet er plaats zijn voor de lichtere genres, voor comedy’s en puur amusement, maar daarnaast moet er óók ruimte blijven voor prikkelend, confronte­rend drama, films waarin de makers stel­ling nemen.’
Hoe was het om te werken met oude rotten in het vak als Hans Croiset? ‘Bijzonder! Een hoofdrolspeler met vijftig jaar acteer- ­en regie-ervaring, drie van zijn tegenspe­lers die meer dan veertig jaar op het toneel staan, winnaars van prestigieuze toneel­prijzen als de Louis d’Or en de Theo d’Or. Je krijgt ongelofelijk veel aangeboden, een mengeling van pure ambachtelijkheid, levenservaring, psychologisch inzicht en overtuigingskracht. Dat tegenover het jeugdige elan, de frisheid en de energie van de jonge acteurs, sommigen net ván of nog óp de toneelschool, die combinatie werkte op mij heel stimulerend.’
Vorig jaar september is Gebroken Rood op het Nederlands Film Festival in Utrecht in première gegaan. Wat waren de reac­ties? ‘De film is daar goed ontvangen. Ik heb ontroerende brieven gehad van ex-verzetsmensen, oorlogsslachtoffers, maar ook van mensen die slachtoffer zijn geworden van redeloze terreur. De film is recent vertoond in de hoofdselectie van het FIPA-Festival in het Franse Biarritz en daar onmiddellijk aangekocht door de Frans-Duitse cultuurzender ARTE. Daar word je als maker heel vrolijk van!’
Om terug te komen op de inhoud: is Gebroken Rood behalve een spannende niet ook een heel sombere film? ‘Dat vind ik niet. De film is getrouw aan de werke­lijkheid, hij laat zien hoe het met ons, met onze samenleving gaat. Als je dat niet wilt zien, als je daar niet over wilt nadenken – en dat kan natuurlijk – dan blijft er gewoon een spannende film over. Een film waar je naar blijft kijken omdat je wilt weten hoe hij afloopt.’ (…)

 

‘Thriller: aanbevolen met drie sterren’

AVRO Bode / Televizier, 19 augustus 2005

 

‘Spannende thriller’

Oene Kummer Nieuwsbrief, 25 september 2005

(…) De Telefilm Gebroken Rood van Eric Oosthoek zal tijdens het 24e Nederlandse Film Festival feestelijk in première gaan. In deze spannende thriller spelen onder andere Hans Croiset (Wilhelmina, Oud Geld) en Dragan Bakema (Drift, Bella Bettien, De Dominee). Verder worden rollen gespeeld door o.a. Jeroen Willems, Kitty Courbois, Waldemar Torenstra, Betty Schuurman en André van den Heuvel. Deze speciale première vindt plaats op maandagavond 27 september 2005 in bioscoop Camera in Utrecht in aanwezigheid van alle acteurs en de crew’. (…)

 

Gebroken Rood op Arte

VARA TV Magazine, 19 augustus 2006

(…) De Nederlandse telefilms gaan de grens over: naar aanleiding van de thema-avond ‘Staten in de beklaagdenbank’ wordt Gebroken Rood (2004) van regisseur Eric Oosthoek uitge­zonden op Arte. (…)

 

Simon im widerstand

Gebroken rood van Eric Oosthoek, Duits ondertiteld.

VPRO Gids, 22 augustus 2006