‘Zuiver van toon en emoties’
Leidse Courant / Binnenhof, 17 januari 1990 – René de Cocq
‘Nederlands televisiedrama op niveau: het kan dus toch.’
(…) Dat zelfs Nederlanders met een beetje aandacht, zorg en liefde een verdienstelijk stukje televisie-drama kunnen maken, werd zondagavond ook nog even aangetoond bij de IKON, waar onder regie van Eric Oosthoek twee vrouwen in een kleuterschooltje een bikkelharde confrontatie aangingen over hoe je met kinderen moet omgaan. Geert de Jong (lang niet gezien, en hier veel beter dan in “Mama is boos”) was de moeder, Will van Kralingen de juf, en het werd een memorabele uitzending, zuiver van toon en emoties. Wat een opluchting, dat het toch blijkt te kunnen. We hadden al bijna de moed opgegeven. (…)
‘Gevecht tussen twee actrices’
Algemeen Dagblad, 13 januari 1990 – Mirjam Keunen
‘Spannend tot het einde’
(…) Een kleuteronderwijzeres is vrijgesproken van vermeende seksuele handelingen met een jongetje uit haar klas. Ze kan haar werk weer oppakken en eenmaal terug in het nog lege klaslokaal klaagt ze alleen maar over de rommel die haar invalster heeft achtergelaten. Het lijkt wel of ze niet wil luisteren naar de daar aanwezige moeder en voorzitter van het schoolbestuur, die haar duidelijk probeert te maken dat ze niet meer gewenst is. Het zijn de eerste beelden van het televisiespel De aanraking, dat de IKON morgen uitzendt. Het is geschreven door de Amerikaanse scenarioschrijver Daniël M. Klein en bewerkt en geregisseerd door Eric Oosthoek.
Wanneer het tot de lerares doordringt dat ze haar beroep en passie niet meer kan uitoefenen, ontstaat een confronterende dialoog tussen beide vrouwen. Ze gaan heel verschillend met het leven om. Hun levensfilosofie, karakter, opvoedingsmethoden en manier van redeneren lijken in de verste verte niet op elkaar. En zo onstaat er een gevecht met woorden, waaruit geen duidelijke winnaar tevoorschijn komt. Wel lopen de emoties hoog op: de enigszins softe kleuterleidster die haar mond vol heeft van gevoelens, vertrouwen en gezellig knuffelen staat lijnrecht tegenover de op het eerste gezicht harde carriërevrouw die alles verstandelijk lijkt te beredeneren. Alles speelt zich af in het klaslokaal en op de speelplaats. Aanvallen, inbinden, verdedigen en terugslaan: daar draait het gedurende drie kwartier om. En dat doen kemphanen soms tot op het hysterische af. Spannend blijft het gevecht tussen de twee actrices tot het einde. En de waarheid? Die ligt ongetwijfeld in het midden. Moraliseren en berechten is er niet bij. (…)
‘Overtuigend spel van Geert de Jong en Will van Kralingen’
Nieuwsblad van het Noorden, 13 januari 1990 – Fred van Garderen
‘Televisiedrama over de grenzen van intiem contact’
‘Fel, eigentijds televisiedrama’
Haagse Courant, 13 januari 1990 – Renée de Haan
Spannende televisie, met ontroerende momenten en fraaie beelden.
‘Zuiver van toon en emoties’
Leidse Courant / Binnenhof, 17 januari 1990 – René de Cocq
‘Nederlands televisiedrama op niveau: het kan dus toch.’
(…) Dat zelfs Nederlanders met een beetje aandacht, zorg en liefde een verdienstelijk stukje televisie-drama kunnen maken, werd zondagavond ook nog even aangetoond bij de IKON, waar onder regie van Eric Oosthoek twee vrouwen in een kleuterschooltje een bikkelharde confrontatie aangingen over hoe je met kinderen moet omgaan. Geert de Jong (lang niet gezien, en hier veel beter dan in “Mama is boos”) was de moeder, Will van Kralingen de juf, en het werd een memorabele uitzending, zuiver van toon en emoties. Wat een opluchting, dat het toch blijkt te kunnen. We hadden al bijna de moed opgegeven. (…)
‘Gevecht tussen twee actrices’
Algemeen Dagblad, 13 januari 1990 – Mirjam Keunen
‘Spannend tot het einde’
(…) Een kleuteronderwijzeres is vrijgesproken van vermeende seksuele handelingen met een jongetje uit haar klas. Ze kan haar werk weer oppakken en eenmaal terug in het nog lege klaslokaal klaagt ze alleen maar over de rommel die haar invalster heeft achtergelaten. Het lijkt wel of ze niet wil luisteren naar de daar aanwezige moeder en voorzitter van het schoolbestuur, die haar duidelijk probeert te maken dat ze niet meer gewenst is. Het zijn de eerste beelden van het televisiespel De aanraking, dat de IKON morgen uitzendt. Het is geschreven door de Amerikaanse scenarioschrijver Daniël M. Klein en bewerkt en geregisseerd door Eric Oosthoek.
Wanneer het tot de lerares doordringt dat ze haar beroep en passie niet meer kan uitoefenen, ontstaat een confronterende dialoog tussen beide vrouwen. Ze gaan heel verschillend met het leven om. Hun levensfilosofie, karakter, opvoedingsmethoden en manier van redeneren lijken in de verste verte niet op elkaar. En zo onstaat er een gevecht met woorden, waaruit geen duidelijke winnaar tevoorschijn komt. Wel lopen de emoties hoog op: de enigszins softe kleuterleidster die haar mond vol heeft van gevoelens, vertrouwen en gezellig knuffelen staat lijnrecht tegenover de op het eerste gezicht harde carriërevrouw die alles verstandelijk lijkt te beredeneren. Alles speelt zich af in het klaslokaal en op de speelplaats. Aanvallen, inbinden, verdedigen en terugslaan: daar draait het gedurende drie kwartier om. En dat doen kemphanen soms tot op het hysterische af. Spannend blijft het gevecht tussen de twee actrices tot het einde. En de waarheid? Die ligt ongetwijfeld in het midden. Moraliseren en berechten is er niet bij. (…)
‘Overtuigend spel van Geert de Jong en Will van Kralingen’
Nieuwsblad van het Noorden, 13 januari 1990 – Fred van Garderen
‘Televisiedrama over de grenzen van intiem contact’
‘Fel, eigentijds televisiedrama’
Haagse Courant, 13 januari 1990 – Renée de Haan
Spannende televisie, met ontroerende momenten en fraaie beelden.