Grijze middenmoot op Grand Italia

Telegraaf, 23 februari 1989 – Co Berkenbosch

‘Enkelvoudig drama is proeftuin’

(…) Van de week werd tot grote verbazing van velen, een documentaire van de RAl vertoond waarin openlijk reclame werd ge­maakt voor de co-producent: een kledingfabrikant. (…) Dat is duidelijk tegen het zere been van Stefan Felsenthal, hoofd culturele programma’s van de NOS. (…) Toen hij van de week de inzending van de RAI zag, rezen hem de haren te berge. Hij is ook als de dood dat reclame een bepaal­de, vervlakkende invloed­ gaat krijgen op de manier waarop mensen programma’s gaan maken. Eric Oosthoek, hoofd drama bij de IKON en dit jaar namens Nederland lid van de jury voor de beoordeling van de dramainzendingen, constateert een zelfde ontwikkeling als Felsenthal; maar hij ziet het allemaal niet zo som­ber in. ‘Want,’ zegt hij, ‘een programma met een bood­schap hoeft niet altijd zwaar op de hand te zijn. Dat kan ook op een geestige en luchtige manier.’ Desondanks vindt hij het ‘ongelooflijk belangrijk’ dat omroepen als de NOS en de IKON drama-produkties blijven maken en vooral zogenaamd enkelvoudig drama. ‘Dat is de proeftuin voor nieuwe schrijvers en regis­seurs.’ Oosthoek noemt het ZDF als voorbeeld, dat met ‘Das kleine Fernsehspiel’, dat ie­dere week wordt uitgezon­den, nieuw talent een kans geeft. Toch ziet hij voor de publie­ke omroep op dramagebied een taak weggelegd. ‘Ik praat als Calimero in groot­reuzenland, maar als de pu­blieke omroepen hun identiteit willen blijven uitdragen is televisiedrama de beste mogelijk­heid. Wanneer het gaat om een onderwerp als euthanasie, komen de identificatie en emotie veel beter tot zijn recht in drama, dan in bijvoorbeeld een praatshow met een panel van geleerde he­ren.’ (…)